205

 fot. tata

Takie zdjęcia przekonują mnie, że jednak ogolenie się na łyso nie byłoby najlepszym pomysłem.
To nie jest jednak najważniejszy wniosek z dzisiejszego dnia.

Istotniejsze jest na przykład, że może i mam podzielność uwagi, ale jednak zależy, na co ją próbuję podzielić. Kombinowanie w kategoriach "jeszcze jeden dywanik odkurzę... jeszcze tylko to siedzenie..." nie sprzyja gotowaniu. Dobrze, że zapach ziemniaków pieczonych w ognisku wywołuje zawsze przyjemne skojarzenia, garnka trochę jednak szkoda.

I znów okazuje się, że trzeba głośno powiedzieć, czego się potrzebuje, a świat naprawdę pospieszy z pomocą. Szukam noclegu i ktoś po prostu odstępuje mi mieszkanie, choć właściwie mało się znamy. To takie miłe, takie ważne.

A na resztki wczorajszego gorszego samopoczucia idealnie robi poranny taniec. Do dziś nie słyszałam o 5 rytmach, dziś próbuję w nie wejść, dać się im porwać, dokładnie na tej zasadzie, na jakiej prowadzę blog - bo tak bardzo tego nie chcę.
I czuję się potem już wyłącznie dobrze. Tak pięknie wszystko puszcza, pozytywne luzy w całym ciele.
I kupuję sobie loda, na którego miałam ochotę od kilku dni, i zjadam go, siedząc na murku pod sklepem. Gapię się na ludzi, bo nagle pół wioski zleciało się na zakupy. Ja patrzę na nich, oni na mnie, lód smakuje wybornie, w domu muzyka puszczana głośno, nawet kotka się dziś do mnie łasi.